امام رضا علیه‌السلام:
فعَلى مِثلِ الحُسَینِ فَلیَبکِ الباَ؛ فإنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنوبَ العِظامَ. .کانَ أبی علیه‌السلام إذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لا یُرى ضاحِکا، و کانَتِ الکَآبَةُ تَغلِبُ عَلَیهِ حَتّى تَمضِیَ عَشرَةُ أیّامٍ، فإذا کانَ یَومُ العاشِرِ کانَ ذلکَ الیَومُ یَومَ مُصیبَتِهِ و حُزنِهِ و بُکائهِ، و یَقولُ: هُوَ الیَومُ الَّذی قُتِلَ فیهِ الحُسَینُ علیه‌السلام.
بر کسى چون حسین باید که گریندگان بگریند؛ زیرا که گریستن بر او گناهان بزرگ را مى‌زداید. .چون ماه محرّم مى‌رسید کسى پدرم علیه‌السلام را خندان نمى‌دید. غم و اندوه بر او چیره بود تا آن که ده روز مى‌گذشت. روز دهم روز سوگوارى و اندوه و گریه‌ی او بود و مى‌فرمود: این روزى است که حسین علیه‌السلام در آن کشته شد.»
* وسائل الشیعة، ج ۸، ص ۱۰، ح ۳۹۴
درباره این سایت